Vanaf de introductie van de tank gedurende de Eerste Wereldoorlog, werd op allerlei manieren getracht de infanterie te voorzien van wapens om vijandelijke tanks het hoofd te kunnen bieden. Het meest voor de hand liggend was natuurlijk specialistisch antitank geschut. De snelheid waarmee de verplaatsing van troepen op het slagveld echter plaats vond, stond niet altijd toe dat tijdig de ondersteuning van antitank geschut mogelijk was. Om tussentijds de eenheden te kunnen beschermen tegen vijandelijke pantserwagens en tanks, werd door de strijdende partijen gezocht naar een andere oplossing. Deze werd gevonden in de vorm van een antitank geweer.

iemand neer halen met een sniper makkelijk

De Stengun is gedurende de oorlog op alle strijdtonelen veel gebruikt. Tevens hebben vele landen tijdens en na de oorlog dit wapen standaard aan hun legers uitgereikt. Nederland heeft de Stengun zelfs voor heeft uitbreken van de oorlog in Nederlands-Indië uitgetest. Door de Japanse inval is het echter bij twee proefexemplaren gebleven. Al heel snel werd de Stengun echter wel bij de Nederlandse Marine ingevoerd. Later kreeg ook de Nederlandse "Prinses Irene Brigade" het wapen uitgereikt. Bronnen: - Laidler P., The Sten Machine Carbine, Collector Grade Publications, 2000 - Matthijssen J., Stengun, oorspronkelijk artikel op Go2War2, STIWOT, 2001 - Vries G. de, Engelse wapens uit de Tweede Wereldoorlog, deel 1 en 2, SAM wapenmagazine nr. 120 en nr 122, Atlas, Soest, 2003 - www.stengun.dk Directe link: http://www.go2war2.nl/artikel/743 Afbeeldingen Een Britse Para met een Stengun Mk III Een Britse Para op Para BSA fiets en met Stengun Mk V Artikel door: Wilco Vermeer Geplaatst op: 7-6-2003 Laatst gewijzigd: 7-6-2003 Deze website is een initiatief van STIWOT (Stichting Informatie Wereldoorlog Twee) Alle rechten voorbehouden © 2002-2004 Hosting verzorgd door Vevida Services BV v9.1Vliegtuigen Voertuigen Schepen Handwapens Geschut Overige Legers Eenheden Overige Begrippen Codenamen Documenten Ooggetuigenverslagen Algemeen Holocaust Links Timeline WOII Actueel Speelfilms Boeken

als je de site niet mooi vind of te grof ga dan naar www.mario.jouwpagina.nl het gaat over mario en zijn vrienden en bowser

Vanaf de introductie van de tank gedurende de Eerste Wereldoorlog, werd op allerlei manieren getracht de infanterie te voorzien van wapens om vijandelijke tanks het hoofd te kunnen bieden. Het meest voor de hand liggend was natuurlijk specialistisch antitank geschut. De snelheid waarmee de verplaatsing van troepen op het slagveld echter plaats vond, stond niet altijd toe dat tijdig de ondersteuning van antitank geschut mogelijk was. Om tussentijds de eenheden te kunnen beschermen tegen vijandelijke pantserwagens en tanks, werd door de strijdende partijen gezocht naar een andere oplossing. Deze werd gevonden in de vorm van een antitank geweer. De eerste Duitse versie van dit wapen tijdens Wo1 werd het T-Gewehr (Tank-Gewehr). Dit was een wapen met een kaliber van 13 mm, dat een 52 g zwaar projectiel afschoot met een snelheid van 780 m/s. Tijdens de Eerste Wereldoorlog voldeed dit wapen redelijk, wat meer te danken was aan de zwakke bepantsering van de toenmalige tanks dan aan het wapen zelf. Ontwikkeling De ontwikkeling van de tank, bracht de Duitse firma Rheinmetall in de jaren '30 van de twintigste eeuw ertoe om op basis van het oude T-Gewehr met de ontwikkeling te beginnen van een nieuw wapen. Allereerst richtte men de aandacht op de munitie. Het wapen werd geschikt gemaakt voor een projectiel met een kaliber van 7,9 mm en een gewicht van 14,6 g. Het projectiel kon hierdoor worden afgeschoten met een snelheid van 1150 m/s. Dit werd de Patrone 318 SmK-Rs-L'spur genoemd. Het was in feite een 7,9 mm kogel op een 13 mm huls. De kogel was van gehard staal. Voor dit nieuwe projectiel werd een geheel nieuw wapen ontwikkeld, de Panzerbüchse 38 (PzB 38). Tot dat moment werd door de Wehrmacht gebruik gemaakt van de Panzerbüchse 35 (PzB 35) , dat de Panzerbüchsepatrone P-35 7,92 x 107 munitie gebruikte. Deze woog totaal 62,6 g en vuurde een 14,5g projectiel af met een snelheid van 1270 m/s. Een nadeel van dit wapen was dat het door de zware terugstoot veel verwondingen tot gevolg had. De nieuwe PzB 38, ontwikkeld door B. Brauer van Gustloff-Werke te Suhl, trachtte dit probleem op te lossen door de loop totaal 9 cm te laten terugschieten na afvuren van het wapen. De afgevuurde huls kon dan met een hendel worden verwijderd, waarna de nieuwe patroon kon worden ingelegd. Dit ingewikkelde mechanisme had echter al nadeel dat het nogal eens weigerde nadat er stof en zand in terecht kwam. Gebruik Het wapen kon worden aangebracht op de tweepoot standaard van een MG 34 en kon deels worden opgevouwen om transport te vergemakkelijken. Tussen 1939 en 1940, werden totaal 1408 exemplaren van dit wapen geproduceerd door Gustloff. Bij de Duitse invasie van Polen in september 1939, werden tenminste 62 van deze wapens gebruikt. Hierna werd het wapen echter snel vervangen door haar opvolger, de PzB 39. Een Duitse infanterie Compagnie bezat over het algemeen drie teams, bestaande uit een schutter en een lader, die waren bewapend met een PzB 38 of 39. Deze vielen direct onder het commando van de commandant van de Compagnie. Tegen de lichte tanks van Polen voldeden de wapens nog redelijk, maar vooral tijdens de veldtocht in de Sovjet-Unie, bleek toch wel dat het wapen hopeloos was verouderd. De lage snelheid van het projectiel en de gebrekkige explosiekracht, maakte het kansloos tegen de goed bepantserde Russische tanks. Het wapen was zo impopulair bij de soldaten, dat het vaak op het slagveld werd achtergelaten, simpelweg uit frustratie door de bedieners ervan weggegooid. Hoewel er nog verscheidene opvolgers zijn geproduceerd en in gebruik genomen, werd al snel geconcludeerd dat een nieuw wapen nodig zou zijn. Bij de Duitse Wehrmacht werd die vooral gevonden in de Panzerfaust en Panzerschreck. Tabel 1: De technische gegevens van de Panzerbüchse 38: Kaliber : 7,92 mm patroon in 13 mm huls Lengte totaal: 161,5 cm Lengte loop: 108,5 cm Bereik: 1,5 kilometer Mondingsnelheid: Patrone 318: 1120 m/s voor een binnendringing in 30 mm spantserstaal op 100 m afstand Gewicht totaal: 16,2 kilo Gewicht loop: 6,14 kilo Bronnen: - Westwood D., German Infantryman (1) 1933-40, Osprey Publishing, 2002 - Panzerfaust Directe link: http://www.go2war2.nl/artikel/571 Afbeeldingen De PzB 38 Artikel door: Wilco Vermeer Geplaatst op: 24-3-2003 Laatst gewijzigd: 24-3-2003 Deze website is een initiatief van STIWOT (Stichting Informatie Wereldoorlog Twee) Alle rechten voorbehouden © 2002-2004 Hosting verzorgd door Vevida Services BV v9.1Vliegtuigen Voertuigen Schepen Handwapens Geschut Overige Legers Eenheden Overige Begrippen Codenamen Documenten Ooggetuigenverslagen Algemeen Holocaust Links Timeline WOII Actueel Speelfilms Boeken